Расія рыхтуецца да зацяжной вайны і робіць гэта з дапамогай Беларусі

Нягледзячы на цяжкую эканамічную сітуацыю, Крэмль працягвае ўкладваць мільярды ў абаронны комплекс, нарошчваючы вытворчасць ракет, дронаў і іншай тэхнікі для тэрору супраць Украіны. Уся інфраструктура агрэсара працуе на забеспячэнне арміі. Гаворка ідзе не толькі пра цяперашнія баявыя дзеянні, але і пра падрыхтоўку да магчымых будучых нападаў на краіны НАТА.

Паводле дадзеных заходніх разведак, у Крамлі праводзіцца рэформа абароннай сістэмы і вывучаецца верагоднасць ваеннага ўварвання ў адну або некалькі краін Альянсу. Паралельна расіяне маштабуюць вытворчасць ракет, у тым ліку крылатых, і ўдасканальваюць дроны.

Згодна з дакументамі, атрыманыя разведвальнай кампаніяй «Даллас», якія апынуліся ў распараджэнні 24 канала, у 2025 годзе Расія плануе вырабіць 633 ракеты Х-101, а ў 2026 годзе — яшчэ як мінімум 223. Вытворчыя цыклы ўжо закантрактаваныя да пачатку 2026 года.

Ключавую ролю адыгрывае карпарацыя «Тактычнае ракетнае ўзбраенне» (КТРВ), якая на 100% належыць «Расмайну». Яна вырабляе ракеты «Калібр», Х-101, Х-38 і іншыя. Кіраўніком савета дырэктараў КТРВ з’яўляецца Барыс Грызлоў — дзеючы пасол РФ у Беларусі і блізкі саюзнік Пуціна, што, верагодна, забяспечвае прамую і спрашчаную каардынацыю паміж расійскім і беларускім ВПК. Генеральны дырэктар — Барыс Абносаў, былы прадстаўнік Расіі ў ААН.

Фірма «ТРВ-інжынірынг», зарэгістраваная ў Карольаве, па загадзе Абносава ажыццяўляе закупкі для ўсяго холдынгу. Фармальна яна прыватная, але фактычна з’яўляецца кішэннай структурай улады. Яе дырэктар — Міхаіл Калеснікаў, які раней быў затрыманы па падазрэнні ў крадзяжы 40 млн рублёў. «ТРВ-інжынірынг» належыць таганрогскай кампаніі «Зорка-Стрэла», 49% якой належаць КТРВ, а яшчэ 40% — фірме «Цепласэрвіс», уласнасці дачкі Абносава — візажысткі Альгі Зорыкавай. Гэта сведчыць пра ўдзел найбліжэйшага атачэння Пуціна ў вытворчасці зброі.

Гэтая кампанія займаецца пастаўкамі камплектуючых, лагістыкай і абыходам санкцый. Яна выконвае ключавую ролю ў вытворчасці УМПК — модуляў планавання для авіябомбаў (КАБа). Праз кітайскія кампаніі і фірмы-пракладкі ажыццяўляецца імпарт неабходных кампанентаў. У гэтым ёй актыўна дапамагае і Беларусь, арганізоўваючы ўласныя схемы паставак.

Праблемы з электронікай і роля Беларусі

Найбольш уразлівае месца расійскага ВПК — гэта электронныя кампаненты. У расійскіх ракетах да гэтага часу выкарыстоўваюцца заходнія дэталі, у тым ліку з ЗША, Японіі і ЕС. Каб схаваць іх паходжанне, маркіроўкі часам сціраюцца. Імпартазамяшчэнне працуе толькі часткова.

Прыклад — альтыметры для ракет Х-101, якія забяспечваюць кіраванне палётам. Іх вырабляе УПКБ «Дэталь», закупкамі займаецца «ТРВ-інжынірынг». Мікрачыпы для гэтых альтыметраў паступаюць з беларускага завода «Інтэграл» у Мінску. Гэта робіць Беларусь не проста пасрэднікам, а прамым саўдзельнікам у вытворчасці зброі, якой абстрэльваюць украінскія гарады.

Беларускае прадпрыемства ўдзельнічае ў дзяржаўных кантрактах на пастаўку кампанентаў, прызначаных выключна для патрэб расійскага ВПК. Напрыклад, кантракт №2225187923201412208226001 прама паказвае, што прадукцыя «Інтэграла» выкарыстоўваецца для ракет Х-101.

Больш за тое, Беларусь стала важным звяном у лагістычным ланцужку паставак для расійскай абаронкі, забяспечваючы як вытворчасць, так і абход санкцый. Праз яе тэрыторыю адбываецца рээкспарт кампанентаў, у тым ліку прадукцыі двайнога прызначэння, з выкарыстаннем кампаній-пасярэднікаў у трэціх краінах. Такія схемы фармальна дазваляюць пазбягаць парушэння санкцыйнага рэжыму, але фактычна — абслугоўваюць патрэбы расійскага ВПК.

Такім чынам, Беларусь дэ-факта ўдзельнічае ў збройнай агрэсіі супраць Украіны, а яе прадпрыемствы — у тым ліку ААТ «Інтэграл» — становяцца легітымнымі ваеннымі мэтамі. Асабліва паказальна, што такія пастаўкі адбываюцца пры непасрэдным патранажы старшыні Дзяржаўнага ваенна-прамысловага камітэта Беларусі Дзмітрыя Пантуса, а таксама пры ўдзеле былога прэм’ер-міністра Рамана Галоўчанкі, які курыруе выкананне абаронных кантрактаў з Расіяй. Гэтыя чыноўнікі адыгрываюць ключавую ролю ў каардынацыі ўдзелу Беларусі ў забеспячэнні расійскага ВПК — уключаючы абыход санкцый і лагістыку паставак.

Аднак гэты працэс уразлівы: ўдары па заводах, збоі з пастаўкамі або санкцыі супраць ключавых пастаўшчыкоў могуць сарваць выкананне дзяржаўнай абароннай замовы. Адмова Казахстана пастаўляць тантал, праблемы з разлікамі або знішчэнне вузлавых прадпрыемстваў ужо прыводзілі да збояў.

Расія рыхтуецца да працяглай вайны — і, верагодна, да пашырэння агрэсіі за межы Украіны. Ключавым элементам застаюцца ракеты, вытворчасць якіх актыўна нарошчваецца. Удзел Беларусі ў гэтых працэсах павялічвае міжнародную адказнасць рэжыму Лукашэнкі.

Любое дзеянне, накіраванае на зрыў вытворчасці і лагістыкі, мае стратэгічнае значэнне для бяспекі Украіны і ўсёй Еўропы. Ці гатовыя беларусы да ўдараў па ваенных цэлях на сваёй тэрыторыі?